حتما بخونید...

بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار میداد:

حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از همه استانداردهای بین المللی برخوردار بود. این زندان همه امکاناتی که باید یک زندان طبق قوانین بین المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد را دارا بود.

این زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود و حتی امکان فرار نیز تا حدی وجود داشت.

آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد.

در آن از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد، اما...

اما بیشترین آمار مرگ زندانیان
در این اردوگاه گزارش شده بود.

عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی میمردند.

با این که حتی امکانات فرار وجود داشت
اما زندانیان فرار نمیکردند

بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند.

آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خودشان و نسبت به هموطنان خودشان که مافوق آنها بودند رعایت نمیکردند،

و در عوض عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی میریختند.

دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت
و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:

در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بود را به دست زندانیان میرساندند و نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشد.

هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خودخیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکردند را تعریف کنند.

هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت.
اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود و معلوم شده بود خلافی کرده هیچ نوع تنبیهی نمیشد.

در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است، چرا که:
— با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت.

— با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.

— با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت.

و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده میشود.

نتيجه :
اگر این روزها فقط خبرهای بد میشنويم، اگر هیچکدام به فکر عزت نفس مان نيستيم و اگر همگي در فکر زدن پنبه همدیگر هستيم،
به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم.

این روزها همه خبرهای بد را فقط به گوشمان میرسانند و ما هم استقبال میکنیم ...
دلار گران شده ...
طلا گران شده ...
کار نیست ...
مدرسه ای آتش گرفت ...
دانش آموزان راهیان نور در جاده کشته شدند...
زورگیری در ملاءعام...

این روزها هیچ کس به فکر عزت نفس ما نیست!
شما چطور فکر میکنید؟ ...
ما ایرانیها دزدیم! ...
ما ایرانیها همه کارهایمان اشتباه است. ...
ما ایرانیها هیچی نیستیم! ...
ما ایرانی ها از زیر کار درمیرویم! ...
ما هیچ پیشرفتی نکردیم!...
ما ایرانیها هیچ هنری نداریم!
ما ایرانیها آدمِ حسابی نداریم!
ما ایرانیها هر عیبی که یک انسان میتواند داشته باشد داریم! ...

توی همین محیطای مجازی چقدر بادلیل و بی دلیل به خودمان بد میگوییم و لذت میبریم.
به خودمان فحش میدهیم و کیف می کنیم و میخندیم.

اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و همه با هم کل ایران را ! ...

بزرگان علمی٬ هنری٬ ادبی و دینی کشور خودمان را وسیله خنده و تفریح کرده ایم و هیچکس هم نباید فکر کند اینها نقشه است.

این همان جنگ نرم است.

این روزها همه در فکر زیرآب زدن بقیه هستند، شما چطور؟
این روزها همه احساس می کنند در زندانی بدون دیوار دوران بی پایان محکومیت خود را می گذرانند، شما چطور؟
این روزها همه شبیه زندانیان جنگ آمریکا و کره منتظر مرگ خاموش هستند٬ شما چطور؟
بیاییم از خواندن و شنیدن اخبار منفی فاصله بگیریم و تا میتوانیم به خود و اطرافیانمان امید بدهیم، (((احترام))) بگذاریم و در هرشرایطی شاد زندگی کنیم.

با انتشار این مطلب در حفظ و ارتقاء سطح بهداشت روانی جامعه سهیم باشیم...

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg

۵ راه برای اینکه در صحبت کردن تاثیر گذارتر باشیم:

طرز صحبت کردن کارآفرینان موفق با آدمهای معمولی فرق دارد.
آنها خوب می‌دانند چطور مُخ دیگران را بزنند و از چه جملاتی استفاده کنند که بیشترین تأثیر را روی مخاطب‌شان بگذارند. در واقع، رمز موفقیت این افراد در هنر دانستن فن بیان مناسب و متقاعد کردن دیگران است که از مهم‌ترین مهارت‌های ارتباطی به‌شمار می‌رود.
در ادامه‌، با این مطلب ما همراه باشید، تا فقط با ۵ راه ساده به راز و رمز این هنر مسلط شوید و بتوانید در صحبت‌کردن تاثیرگذارتر باشید.

1. از موضع دانش و قدرت حرف بزنید:

چنانچه با سؤالی مواجه شدید که جوابش را نمیدانید،به‌جای اینکه فقط اظهار بی‌اطلاعی کنید، چیزی بگوییدکه در عوض، کاربلد بودن‌تان به چشم بیاید.
مثلابگویید:«این موضوع، راست کار علی آقاست، پس بذارید ببینیم نظر علی در مورد این سؤال چیه؟»

این طرز جواب دادن موجب افزایش اعتبار حرفه‌ایِ شما نزد دیگران می شود، چون با این کار نشان میدهید که واقعا سعی دارید به سؤال طرف مقابل‌تان جواب دهید واینکه خوب میدانید چطوری از تخصص همکاران‌تان برای رسیدن به‌ جواب کمک بگیرید.

2. همکاران‌تان را به شرکت در بحث تشویق کنید:

هر وقت به بُن‌بَست رسیدید، از دیگر اعضای تیم‌ بپرسید: «دیگه چی کار می‌تونیم بکنیم تا یه قدم بیشتر به راه‌حل نزدیک شیم؟» به عبارت دیگر، از هم‌تیمی‌های خود نظرخواهی کنید و حتی اگر نظرات‌ شان بیراه یا نشدنی بود، باز هم در تبادل‌نظر با آنها کوتاهی نکنید.
به این ترتیب، دیگران را تشویق کرده‌اید که در بحث شرکت کنند و هر چه را درذهنشان می‌گذرد با شما در میان بگذارند.
شاید دانش واستعداد منحصر به‌ فرد یکی از اعضای تیم‌ که می‌تواند چالشهارا ازدریچه یا زاویه‌ جدیدی ببیند، کمک کند که موانع را کنار بزنید.

3. از ابراز همدردی با دیگران غافل نشوید

به همکارانتا ن نشان دهید که تلاششان را میبینید و قدر زحمات‌ شان را می‌دانید تا ترغیب‌شان کنید به قابلیت‌های‌تان ارزش بگذارند و برایتان احترام قائل شوند.
به مشکلات همکاران‌‌تان گوش دهید و برای اینکه بفهمند درک‌شان می‌کنید، خط فکری خودشان را در صحبت‌های‌تان بازتاب دهید.
همچنین از زبان بدن کمک بگیرید تا در طول مکالمه به طرف مقابل نشان دهید به آنچه می‌گوید توجه دارید. مثلا کمی به جلو خم شوید و ارتباط چشمیِ مستقیم برقرار کنید تاهمدلی کردن‌تان بیشتر حس شود.
دیگر اینکه حرفی بزنید که به تقویت رابطه‌ی‌تان کمک کند، مثلا بگویید: «آره، خیلی چالشی به نظر می‌یاد» یا «می‌فهمم چی داری می‌گی.»

4. اعتمادبه‌نفس داشته باشید و به دیگران هم اعتمادبه‌نفس دهید

هر وقت کسی به شما انتقاد کرد، نظراتش را در کمال آرامش بشنوید و حتی اگر نظراتش را قبول ندارید، خیلی مؤدبانه از اینکه دیدگاهش را صادقانه با شما در میان گذاشته تشکر کنید،این واکنش نشان میدهد به خودتان مسلط هستید و از هر بازخوردی که شاید به بهبود عملکرد تان بینجامد، استقبال خواهید کرد. بعلاوه،اینطرز برخورد نشان میدهد به اندازه‌ی کافی، عاقل هستید که بازخوردهای کاربردی را به مرحله‌ی اجرا درآورید.

همچنین یادتان باشد دیگران را به دلیل نقاط ضعفشان به باد انتقاد نگیرید.درعوض، با تعریف و تمجید های سازنده بکوشید تا روحیه‌ی همکاران‌تان را تقویت کنید. مثلا بگویید: «خیلی داری کارت رو خوب انجام می‌دی.» یا مثلا «می‌دونم که می‌تونی انجامش بدی.» دیگران با شنیدن این قبیل تأکیدات مثبت ترغیب خواهند شد که نهایت تلاش ‌شان را به کار ببندند.

5. از دستاوردهای همکاران‌تان قدردانی کنید:

به دستاوردهای سایر همکارانتان اذعان داشته باشید ونشان دهید که برای خدمات همگی آنها ارزش قائل هستید و می‌خواهید از زحمات‌شان قدردانی کنید. مثلا در پایان پروژه بگویید:
«این یه تلاش تیمی فوق‌العاده بود. مطمئنا بدون شما نمی‌تونستم از پَسِش بربیام.»
همین دو جمله‌ ی ساده نشانه‌ ی فروتنی، سخاوت، خوش‌قلبی و سایر خصلت‌های مثبتی است که دیگران را ترغیب می‌کند دوباره با شما همکاری کنند.

همان‌طور که در مقدمه‌ نیز اشاره کردیم،هنرمتقاعدکردن دیگران یکی ازمهم‌ترین مهارتهای ارتباطی است و تسلط بر آن کمک‌تان خواهد کرد تا طوری حرف بزنید که اعضای تیم ‌تان را راحت‌تر و مؤثرتر به سمت هدفی مشترک هدایت کنید.
کلام آخراینکه با رعایت صداقت در گفتار و گشاده‌رویی در رفتار میتوانید احترام دیگران را جلب کرده و به درجه‌ای برسید که روی اطرافیانتان یا حتی عالم هستی تاثیر مثبت بگذارد.